5 marca 2023
01:52:53
Marcin Kydryński
Moi drodzy, wieje. Nie sposób zebrać myśli. Wiatr je zaraz mąci, głuszy, pierzchają jak ziarna piasku. Nim Jonasz Kofta napisał frazę: bezlitosna, płowa pustka, musiał poznać to miejsce. A i Eliot zapewne tu szukał inspiracji dla Ziemi jałowej. Chłód. Nicość. Żwir. Stromizna. I wiatr, który zdaje się wieczny. Co ja tu robię?
Próbuję zrozumieć. Jak to możliwe, że w infernalnym pustkowiu, gdzie rośnie tylko niepokój, powstała muzyka, której wiodącą nutą jest tkliwość. Jak im się w tej zawiei nie rozsypują dźwięki, a przeciwnie, układają w harmonię o zdumiewającej czułości. I jeszcze: czemu ludzie tak niegdyś wrażliwi na piękno w muzyce, budują dziś domy z szarych pustaków, jak syberyjskie więzienia? Gorzej: jak fałszywe nuty. Bo łatwiej, taniej, szybciej, niby wiem. A nie pojmuję. Nic mi się nie zgadza.
Jej twarz widzę tu wszędzie. Zdobi banknot o wysokim nominale. Spogląda smutnie z portretów na ścianach kawiarni, gdzie dawną łagodność jej muzyki zastępuje dziś łomot. Wieńczy posąg u bram lotniska jej imienia. Unosi się nad miastem w muralu na głównym placu. Nad zatoką o urodzie, która niegdyś rozczulała piratów i handlarzy niewolników. Dziś nawet deweloperów bez serca przyprawia o łkanie betonowymi łzami.
Odwiedzam jej dom. Staję w kuchni. Patrzę na skromne naczynia. Gbur. Intruz. Ale z pochyloną głową. Z miłości, z szacunku, z wdzięczności. Dopiero notka u wyjścia strząsa ze mnie wzruszenie: ona tu nigdy nie mieszkała. Dostała kamieniczkę od rządu, który urządził jej muzeum. Dom prawdziwy stoi niedaleko, wciąż żyje w nim rodzina. Patrzę w jej okna i zaraz na przeciwległą stronę ulicy. Jej oczami.
Idę na grób. Prosty, z bladoróżowego kamienia. Na płycie leżą muszle podobnej barwy. Wspominam nasze jedyne spotkanie. Myślę o bezmiarze dobra, które wciąż niesie jej sztuka. Jadę na plażę w Calhao po muszlę ode mnie i O., kładę obok pozostałych. W pustynnej wiosce Salamanca, o której śpiewała tak tęsknie, trzy stare kobiety zmiatają piasek z ulic. W porywistym wietrze. Do usłyszenia,
Marcin
Playlista audycji:
Cæcilie Norby - African Fairytale Cesária Evora - Carnaval de Sao Vicente Mario Lúcio - Mindelo - Casa Café Mindelo 2 Sara Tavares - Balance Nancy Vieira - Esperanca De Mar Azul. Tito Paris - Cidade Velha Elida Almeida - Kaminhu Lonji Nôs Raíz - Um Criol Na Franca Ildo Lobo - Nha Fidjo Matcho (I. Lobo)
Moi drodzy, wieje. Nie sposób zebrać myśli. Wiatr je zaraz...
56:02
Playlista audycji: Boy Gé Mendes - Sant'Anton...
56:51
8 grudnia 2024
01:54:05
Moi drodzy,Wylądowałem nocą; zimowa Lizbona dopiero otwiera się przede mną.Przeto nie...
1 grudnia 2024
01:54:47
Moi drodzy, przed nami ostatnie na dłużej afrykańskie spotkanie. Może zaryzykuję...
24 listopada 2024
01:54:49
Moi drodzy, niektórzy, co godne pozazdroszczenia, w niezachwianym spokoju cieszą się...
17 listopada 2024
01:54:53
Moi drodzy, Zanzibar. Kiedy przyjechałem tam po raz pierwszy, dokładnie 30 lat temu, to była...
10 listopada 2024
01:55:55
Moi drodzy,nikt tu nie jest dla przyjemności, czasem trzeba się zanurzyć w odmęty i gęstwy...
3 listopada 2024
01:52:58
Moi drodzy,Przemiła Megan Moroney w tytule jednej ze swoich piosenek stawia śmiałą tezę: God...
27 października 2024
01:54:34
Moi drodzy,kiedy wybrzmią dziś ostatnie akordy ostatniego utworu Siesty, zatem o 17.00 –...
20 października 2024
Moi drodzy, my wiecznie w drodze!W smudze bursztynowego światła z Wietrznych Wysp, z najmilszą...
13 października 2024
01:53:15
Moi drodzy,Jesień, przeto Siesta rusza w drogę raz jeszcze!Tym razem w surowe...
6 października 2024
01:50:52
Moi drodzy, Załączona fotografia nie jest bynajmniej reklamą ekscentrycznego zakładu...
29 września 2024
01:54:16
Moi drodzy,wędrujemy z Cesarią!Czy – mówiąc precyzyjnie – z miłosnym o niej...
22 września 2024
01:53:34
Moi drodzy,ostatni dzień lata.Ostatni dzień Święta Muzyki Szczęśliwej.Zawsze mi mało....